บ่อยครั้งที่ชีวิตผิดพลาด.. ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็แล้วแต่เรามักจะเอาสมาธิไปจดจ่อยู่กับความผิดพลาดนั้น ซ้ำเติมตัวเองให้ทุกข์ ให้เสียใจ และพยายามจะสร้างคำถามเพื่อค้นหาคำตอบให้ตัวเองอยู่เสมอ
ทั้งๆที่เราก็รู้ว่าคำตอบที่สร้างขึ้นมานั้นมัน”ไม่ใช่ความจริง”ที่จะทำให้เราหลุดพ้นจากความเสียใจนั้นได้เลย เราจึงยอมติดกับดัก ความเสียใจอย่างถอนตัวไม่ขึ้นและกลายเป็นทาสของมันอย่างรู้ตัว รู้ว่าเสียใจแต่ก็ไม่ทำให้อะไรมันดีขึ้นมา และเราก็ไม่สามารถย้อนเวลากลับไปแก้ไขอดีตได้ แต่ทำไมเรายังเป็นทุกข์ กับการเลือกที่จะเสียใจและทำชีวิตให้มันแย่ลงกว่าเดิมทุกวัน...
